Απομακρύνοντας τους Τοξικούς Ανθρώπους

Είναι μερικές φορές που ο περιορισμένος φακός του ιδιωτικού σου μικρόκοσμου σου υπαγορεύει τι να γράψεις. Αυτή είναι μια απ' αυτές. Το κάνω όχι τόσο για να στηλιτεύσω το χαρακτήρα αυτών των ανθρώπων, τα μοτίβα της μονιμότητας της συμπεριφοράς των οποίων αποτελούν εφιάλτη για πολλούς από εμάς· άλλωστε, όλοι μπορεί να γινόμαστε τοξικοί για πολλούς, όταν η συχνή μας παρουσία τους φαίνεται για μια ποικιλία από λόγους δυσάρεστη. Γράφω πιο πολύ για να ξορκίσω τις πιο πάγιες εμφανίσεις τους από τη ζωή μου, αλλά και για να τονίσω στον εαυτό μου πόσο σημαντικό είναι να απομακρυνθώ οριστικά, μήπως και πλησιάσω την ψυχική ηρεμία.

Σκίτσο της Τζίπσι Ράλι

  Μια ψυχική ηρεμία που συχνά αποδεικνύεται μακρόπνοο επίτευγμα, ενώ όλοι κι όλα στέκονται απέναντί του για καιρό. Υπάρχουν εκείνες οι στιγμές της ζωής σου που μπορείς ξεκάθαρα να διαπιστώσεις πως το ποτήρι ξεχείλισε. Η τελευταία σου αρνητική εμπειρία με κάποιον, κατά τη διάρκεια της οποίας το συγκεκριμένο άτομο σε χρησιμοποίησε για τα προσωπικά του οφέλη, ανιχνεύοντας κατευθείαν τα παντελώς ανιδιοτελή κίνητρά σου, πετώντας σε βιαστικά σα στυμένη λεμονόκουπα, μόλις τελείωσε τη δουλειά του· αυτή η κατάσταση είναι από μόνη της τόσο αρνητική, ώστε αντιπροσωπεύει κάτι παραπάνω από την αφορμή που έψαχνες. Αφορμή όχι για να αποχωρήσεις από τα εγκόσμια και να κλειστείς στο σύμπαν του εαυτού σου, επιδιώκοντας την επόμενη ιδανική σχέση ή φιλία, αλλά για να απομακρύνεις αυτό το άτομο, μαζί με την αρνητική ενέργεια που κουβαλάει, μια για πάντα από τη ζωή σου μαζί με την αρνητική επιρροή που ασκεί σε εκφάνσεις της.

Μπορεί κάλλιστα να ήταν η τελευταία φορά που επρόκειτο να βγείτε μαζί έξω και δε σε ειδοποίησε, αγαλλιάζοντας στη σκέψη πως θα λιώνεις στη μοναξιά σου στο σπίτι, όπου υποτίθεται πως σε «έκλεισε», ακόμη κι αν εκείνος / εκείνη πρέπει με αυτό τον τρόπο να περάσει πολύ πιο δύσβατα λιβάδια μοναξιάς κι αποξένωσης. Μπορεί να ήταν μια από εκείνες τις φορές που τον / την έπιασες να σχολιάζει την υποτιθέμενη γελοιότητα των επιχειρημάτων σου μπροστά στην απύθμενη κατάπληξή σου, ακόμη κι αν η άμεση απάντησή σου δεν του άφησε χρόνο να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Μπορεί να ήταν μια από τις φορές που τον / την έπιασες να αμφισβητεί και να χλευάζει τα γούστα και τις προτιμήσεις σου παρουσία σου, κι εν μέσω απαρτίας των συναδέλφων ή ολόκληρης της κοινής σας παρέας, αποκλειστικά και μόνο επειδή ζηλεύει ακόμη και το τελευταίο εκατοστό των έστω και ταπεινών πνευματικών επιτευγμάτων και των χαρακτηριστικών σου που ιδιοσυγκρασιακά αδυνατεί ακόμη και να πλησιάσει. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα (μπορείτε όλοι να σκεφτείτε τα δικά σας παραδείγματα) που νιώθεις να έχουν επαναληφθεί ατέρμονα στους αιώνες των αιώνων έφτασε η αρχή του τέλους.

"Πως να χειριζόμαστε τους τοξικούς ανθρώπους"

Σίγουρα η πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση που ενδείκνυται δεν απέχει από το οριστικό μπλοκάρισμα κάθε διόδου επικοινωνίας. Δε χρειάζεται φυσικά να εξηγηθεί πόσο ανακουφιστικό μπορεί να είναι αυτό για το σύνολο της ύπαρξής μας, ψυχικά, αλλά συχνά και σωματικά, αφού ο ψυχικός πόνος ή μια ψυχική ενόχληση έχει συχνά ως απόρροια τη δημιουργία συνθηκών άγχους, όσο συχνή, και γι' αυτό συνηθισμένη, κι αν είναι η επίθεση του τοξικού ανθρώπου στον κόσμο ενός ανυποψίαστου. Συχνά, όμως, αυτή η επιθυμητή οριστική απομάκρυνση δεν είναι απόλυτα εφικτή, αν δεν αλλάξεις περιβάλλον· μπορεί, βέβαια, και να μην αποτελεί τον ιδανικό τρόπο αντιμετώπισης, αφού το επόμενο ανυποψίαστο θύμα θα κατακεραυνωθεί από παρόμοια έμμεση κακοποίηση. Θα μείνεις στα εγκόσμια, στη θέση που καταλαμβάνεις και θα πολεμήσεις, λοιπόν.

Θα ανοίξεις την πόρτα ή ένα παράθυρο για να ξεμπροστιάσεις τις ντροπιαστικές για το ανθρώπινο γένος πλευρές αυτού του ατόμου. Θα αφήσεις να εννοήσουν οι άλλοι τα μέσα που χρησιμοποιεί για να επιτίθεται άμεσα ή έμμεσα στις προσωπικότητες ανθρώπινων πλασμάτων, να αηδιάσουν με τη ρηχότητα και την κενότητα των κινήτρων του. Σ' αυτό το στάδιο, δεν υπάρχει λόγος η αποστασιοποίησή σου να είναι κάτι περισσότερο από μια νοητή γραμμή που φαίνεται να χωρίζει τις πράξεις και τις σκέψεις σας. Σε επόμενο στάδιο, μπορείς να δράσεις πιο επιθετικά, αλλά ακόμη και η πρώτη φάση αντεπίθεσης μη νομίζεις πως θα περάσει στα ψιλά από δεινούς τυραννιστές των ευγενών προθέσεων.

Κι αν μια ή δυο φαρμακερές ατάκες τοξικών ανθρώπων “[σπάσουν] την πόρτα” της θλίψης σου, μη μείνεις εκεί. Άλλωστε το να σε συκοφαντούν και να σου φέρονται άδικα αποτελεί πολλές φορές κατάφωρο δείγμα του ότι εσύ προσωπικά δεν έπεσες στην ατομικιστική παγίδα να αδικήσεις και να τσαλαπατήσεις για να αναδείξεις το τομάρι σου, όπως συνηθίζεται στις κοινωνίες-ζούγκλες του σήμερα σε μεγάλο βαθμό. Μείνε σε όρθια στάση, ακόμη κι αν πονάει, ακόμη κι αν κάθε λεπτό σου φαίνεται πως θα ξεσπάσεις σε λυγμούς μπροστά στην ομήγυρη, επειδή σε πνίγει το δίκιο.

Οπλίσου γεμίζοντας τον εαυτό σου με θετικές σκέψεις

Σειρά, ωστόσο, έχει, αφού ξεμπροστιάσεις την τοξικότητα του ατόμου που στέκεται εμπόδιο στο αίσθημα εναρμονισμού σου με το σύμπαν, να βρεις τη δύναμη για την αποπομπή του. Ο δηλητηριασμός που επέφερε στην ατμόσφαιρα έχει πια γίνει αισθητός από την πλειοψηφία των γύρω σου· αλλά ακόμη κι αν επιμένουν να βλέπουν δημόσιες σχέσεις και χρήσιμες συμμαχίες εκεί που εσύ αισθάνεσαι πόνο και καταπίεση, μπορείς να τους μιλήσεις με ειλικρίνεια και να φερθείς υπηρετώντας τον προσωπικό κώδικα καλής θέλησης που σε διακρίνει. Με άλλα λόγια, μη δίνεις σημασία και μην αναλώνεσαι σε αρνητικές σκέψεις και συζητήσεις για το πως τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς και για το πόσο αδικημένος νιώθεις. Μείνε στην ουσία της πραγματικότητας που έζησες, και κυρίως: φούσκωσε ένα νοητό αερόστατο που θα πάρει μαζί του μια για πάντα τους τοξικούς ανθρώπους και κάθε ίχνος εμπειρίας μαζί τους.

By Μαρία Γώγογλου