Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος κι ο Κίνδυνος Παρεκτροπής του Υπερμεγέθους Εγώ

Ξεκινώντας, δε θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να παραλείψω να αναφερθώ στη συμβολή του διαβάσματος των κειμένων της Αδέκαστης, και της στήλης της στο Βημαγκαζίνο, σ' αυτό και σε όλα τα υπόλοιπα πορτραίτα που θα ακολουθήσουν. Η επιρροή της στην εκτίμηση των γελοιότερων και ντροπιαστικότερων πλευρών εγχώρια «σημαντικών» προσωπικοτήτων έχει υπάρξει ανεκτίμητη κι η απουσία της από τo δυναμικό του ένθετου της γνωστής εφημερίδας κάτι περισσότερο από αισθητή. Δε χρειάζεται φυσικά να κάνω καμία εκτενή εισαγωγή στο θέμα ότι ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος και ο ρόλος του στο ψηφιδωτό της προσωπικής και κοινωνικής δράσης των διάσημων περσόνων της εγχώριας show biz και της δημοσιογραφίας έχει θεωρηθεί αμφιλεγόμενος.

Θα αποφύγω να κρυφτώ εδώ, και γι' αυτό, ξεκάθαρα θα δηλώσω ότι υπήρξα ένα από τα πρώτα (και προφανώς ομολογουμένως λιγοστά!) άτομα που που ανακάλυψαν και παρακολούθησαν την πρώτη τηλεοπτική του απόπειρα, την εκπομπή Ευθέως στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, και υπήρξα μάλιστα και μπογδανοφάν. Μάλιστα, ή αλλιώς μπογδανίτσα (!) κατά το λεξικό σχηματισμό που ελληνιστί δηλώνει απόλυτο φανατισμό προς άρρενες καλλιτέχνες και σημαντικές προσωπικότητες. Μέχρι τουλάχιστο να ολοκληρωθεί κάθε φάση μυστηρίου της τελετής των αποκαλυπτηρίων.

Στην πραγματικότητα, όταν διανύεις την αρχή μιας από τις πιο ευαίσθητες δεκαετίες της νιότης, χαίρεσαι όταν διαπιστώνεις ότι υπάρχουν κι άλλα νέα άτομα εκεί έξω, που έχουν διεκδικήσει κι έχουν κερδίσει σημαίνουσες θέσεις, που προσπαθούν να καταφέρουν το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει για κάτι, ακριβώς ή τουλάχιστο περίπου με τον τρόπο που μπορεί να προσπαθείς κι εσύ. Δεν αργούν υπερβολικά τα τεκμήρια για να γειωθείς, ωστόσο, κι ευτυχώς, όχι αναπόφευκτα επειδή είναι μοιραίο, αλλά οι συλλογισμοί σου για ορισμένα μόνο ανθρώπινα παραδείγματα και το έργο τους θα εξακολουθήσουν να καταποντίζουν τη σταθερότητα του συστήματος αξιών σου με τον ίδιο τρόπο.

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ξεκίνησε την πορεία του με την επιμονή και το στόχο να κάνει ρεπορτάζ, να εκμαιέυσει απαντήσεις για γκρίζα κι αμφιλεγόμενα σημεία στο ελληνικό πολιτικό και κοινωνικό τοπίο· και κατέληξε να αισθάνεται άνετα με την εικόνα του και τα κουτσομπολιά για το πεδίο δράσης και τις επιλογές στην προσωπική του ζωή να αναπαράγονται από μιντιακά μορφώματα συχνά αμφιβόλου κύρους. Απέφυγε να προστατέψει τον εαυτό του από τη βροχή πάσης φύσης σχολίων για τις καθημερινές του δραστηριότητες από ναρκισσισμό, την «πρωτοτυπία» της ευχαρίστησης που άλλοι άνθρωποι ασχολούνται μαζί του.

Αλλά, ας προσπαθήσουμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος σπούδασε δημοσιογραφία κι ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Λονδίνο, με μεταπτυχιακό στη Φιλοσοφία και μαθήματα μακροοικονομικών. Δε θα ήταν περιττό να τονίσουμε εδώ τη στενή επαφή του με μορφές τέχνης κι ελληνικών υποκουλτούρων, δίνοντας βάση στο επιχείρημα με αφορμή τη συμμετοχή του στο συγκρότημα 2CV κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, καθώς και τη διαμονή και αποκλειστική προέλευσή του από κεντρική περιοχή του Δήμου Αθηναίων με παλιά αστική και καλλιτεχνική αίγλη. Αυτά, ώστε τουλάχιστο να μην παραλειφθεί εντελώς το περιτύλιγμα.

Το ξεκίνημά του στο Ευθέως του ΣΚΑΪ δε θα μπορούσε ασφαλώς να υποστηρίξει κανείς πως έγινε με ποδαρικό, καθώς ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε από το κανάλι-οίκο εργασίας του και το Νίκο Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής, ώστε ο τελευταίος να ανανεώσει τη ρήξη του με το κατεστημένο των κυρίαρχων καναλιών και, ουσιαστικά, να επαναλάβει την τραμπούκικη ρητορική του κόμματός του, η άνοδος του οποίου μόνο κατάπληξη κι απογοήτευση θα μπορούσε να προκαλέσει στον καλλιεργημένο Έλληνα θεατή. Όλα αυτά μπροστά σε έναν έκθαμβο Μπογδάνο που ακόμη δεν έχει αντιληφθεί πόσο πολύ είχε καταπιέι τη γλώσσα του κι επέτρεψε την απόλυτη επικράτηση του χάους, στο ντεμπούτο της σύντομης διαδρομής του προς την αποκάλυψη ρωγμών στη ελληνική πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική πραγματικότητα.

Στη συνέχεια προβληματίστηκε για την πορεία της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι, αλλά και για το πολιτιστικό της τοπίο με καλεσμένους τόσο ετερόκλητους κι έγκριτους όσο ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο Φαήλος Κρανιδιώτης κι ο πανεπιστημιακός Ιωάννης Μάζης, καθώς και ο Mikeius, ο Μιχάλης Μυτακίδης των Active Member κι ο Νότης Σφακιανάκης. Ώσπου το πήρε απόφαση κι ο ίδιος, αλλά και ο σταθμός του το πόσο αδύνατο φάνηκε μια εκπομπή, που στηριζόταν στα υποκειμενικά σχόλια και τις εντυπώσεις από παρελθοντικές προσωπικές εμπειρίες του παρουσιαστή της, και προβαλλόμενη στη μεταμεσονύχτια ζώνη, να επιβιώσει τηλεκριτικά και κυρίως τηλεθεαματικά. Αξέχαστη η στιγμή που την είπε κυριολεκτικά στον Αλαβάνο για μέλος του τότε κομματικού του σχηματισμού, που ανακαλύφθηκε να διατηρεί ως φωτογραφία προφίλ του στο Facebook τη φάτσα του ξυλοκοπημένου Μπογδάνου. Γιατί, ούπς, ξέχασα να αναφέρω ότι, στην προ-Ευθέως εποχή, το νέο ταλέντο του ΣΚΑΪ κατάφωρα είχε ξυλοκοπηθεί στα Εξάρχεια από αντιεξουσιαστές ή τέλος πάντων κάποιους, των οποίων η ταυτότητα έχει σταθεί αδύνατο ακόμη να εξακριβωθεί.

Ύστερα από αυτού του είδους την αποτυχία υπαρκτής τουλάχιστο προσπάθειας, ο εκπρόσωπος αυτός της νέας γενιάς της δημοσιογραφίας βρέθηκε στην απογευματινή ζώνη του ΣΚΑΪ, στη θέση του μόνιμου αντικαταστάτη σε ενημερωτική εκπομπή αφιερωμένη στην επικαιρότητα, διαιωνίζοντας κάθε εκδοχή ακόμη και της πιο γραφικής υπόνοιας της αδιάλλακτης γραμμής προσδιορισμού του επιπέδου και της πολιτικής και κοινωνικής κατεύθυνσης του σταθμού, εγκαινιάζοντας την κόντρα του με την Κατερίνα Καινούργιου, τηλεπερσόνα της μεσημεριανής ζώνης, και πραγματοποιώντας τα πρώτα βήματα στο δρόμο για αμέτρητες άλλες κόντρες με πρόσωπα άλλοτε ευτελούς κι άλλοτε υπολογίσιμης αξίας στα ελληνικά τηλεοπτικά κι όχι μόνο δρώμενα. Ο στομφώδης, σύνθετος λόγος για τον οποίο τόσο επίμονα περηφανεύεται στην καλύτερη περίπτωση έχει ως συνέπεια τη στιγμιαία διασκέδαση του Έλληνα που είναι πρόθυμος να ενημερωθεί και στη χειρότερη τη δημιουργία ενός ακατάσχετου ερωτηματικού γύρω από την κατά το δοκούν χρήση της δύναμης των εννοιών και της ιστορίας της γλώσσας, όπως και τον αποπροσανατολισμό από οτιδήποτε υποτίθεται ότι είναι αυτό για το οποίο κορδώθηκε σοβαρός κι έτοιμος να μας ενημερώσει.

Η αυτοπροβολή και, συνεπώς, η κατρακύλα του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, καθώς και η πολλαπλότητα των σημασιών των εκάστοτε τηλεοπτικών στάσεών του δε σταματούν εδώ. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να «το χάσει», μόλις νιώσει, έστω κι ελάχιστα πως έχει γίνει δημοφιλής και πως μερίδα του πληθυσμού (ανεξάρτητα από το ουσιαστικό μέγεθός της) ασχολείται με το πρόσωπό του· είναι για κάποιους μόνο, ωστόσο, που αυτό το σημείο αποτελεί καθρέφτη ενός είδους διαρκούς κενότητας ή άσκοπης ύπαρξης υπέρτατων ονείρων και παντοτινών επιδιώξεών.

  Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος και η Μεταμοντερνική Ειρωνία [Κριτική]

By Μαρία Γώγογλου