Τέλος Εποχής Διαδικτυακών Ρομάντζων

Υπάρχουν μέρες που το δέχεσαι ότι η γενική ξηρασία της προσωπικής σου ζωής δεν αξίζει να σε καταρρακώνει. Κι άλλες απ' αυτές που αποφασίζεις το Facebook δικαιούσαι να λειτουργεί ως άξιο υποκατάστατο αυτού που πάντα ευχόσουν να έχεις, αλλά, στην πραγματικότητα, ποτέ μέχρι τώρα στ' αλήθεια δεν απέκτησες: μια σχέση με πορεία στο χρόνο που να βγάζει νόημα.

“Ώσπου να την πετύχω”, λες, καλό θα μου κάνει.

Σκίτσο της Τζίπσι Ράλι

Κι ύστερα αυτό το υποτιθέμενα υπαρκτό άτομο που παίζει να έχεις δει και μια-δυο φορές στην αληθινή σου ζωή αποφασίζει πως το έργο κλιμακώνεται καλά. Είναι ο τυχερός του καιρός, πρέπει να δράσει καίρια και γρήγορα, να σκοράρει εν αγνοία σου. Κι αρχίζουν τα μηνύματα στο Messenger να φτάνουν πιο συχνά που πάντα επικεντρώνονται πιο αφοπλιστικά στα προσωπικά του ενδιαφέροντα, τη μαγεία και τη σπανιότητα των οποίων βαριέσαι, αλλά δεν παραιτείσαι από το να αναγνωρίσεις.

Και κάνεις τη σύγχρονη γιόγκα. Compartmentalization / Διαμερισματοποίηση. Βάζεις τη στιγμή ή τις στιγμές αυτές σ' ένα κομμάτι της ημέρας, από αυτά που διατηρείς, επειδή οφείλεις να τα αφιερώσεις στον εαυτό σου και σε κανέναν άλλο· και τα υπόλοιπα είναι γυμναστήριο, δουλειά, διάβασμα, youtube, βόλτες με φίλους. Κάτι που την ολότητά του θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος που θα έμοιαζε με διευθυντή προγράμματος τηλεοπτικού σταθμού ή μέλος προσωπικού ασφαλείας, που βλέπει σε διαφορετικά παράθυρα οθόνης όλα αυτά τα επίπεδα επικέντρωσης του εαυτού σου στις διάφορες δραστηριότητες, την ομαλή ταυτόχρονη και διαδοχική εκτέλεση των οποίων κατά βάθος εσύ η ίδια διευθύνεις.

Ύστερα από αυτό το στάδιο, σε κάποια φάση, έστω και απρόθυμα συγκεντρώνεσαι εντελώς στην ανάγνωση μηνυμάτων από αυτό το επίμονο άτομο, ενδεχομένως αναζητώντας το τι θα μπορούσε να είναι πραγματικά ακριβώς αυτό που η παρούσα εμπειρία θα ήταν ποτέ δυνατό να σου προσφέρει. Εμπιστευόμενη τη λειτουργία του συστήματος αντανακλαστικών σου και την ίδια στιγμή μη λαμβάνοντας ξεκάθαρη απάντηση από το κέντρο ελέγχου του.

Κάπου εκεί που έχεις αποχαυνωθεί ανάμεσα στην προοπτική ενστάλαξης αυθεντικής εξυπνάδας (!) στην επόμενή σου απάντηση και στο χαζολόγημα στο γνωστό κοινωνικό δίκτυο (γιατί πάνω απ' όλα τα σημαντικά είναι τα ασήμαντα της ζωής) έρχεται το μήνυμα πρόσκληση: συνήθως όσο προκλητικό θα μπορούσε να φανταστεί ότι υπάρχει περίπτωση να φανεί κάποιος, λαμβάνοντας υπόψη πως όλη η «κατάσταση» γίνεται στο Facebook κι, έτσι κι αλλιώς, την παρούσα στιγμή δε βλέπει το πρόσωπό του ευτυχώς, οπότε, όσο πιο προκλητικός, τόσο καλύτερα, για να κερδίσει για το τομάρι του κάτι εν δυνάμει περισσότερο για την πάρτη του, όπως το λένε· μήπως τάχα η ύπαρξή του μέχρι στιγμής δεν έχει παραπάνω αποδείξει ότι το αξίζει έστω κάπως (αυτό αδυνατούμε να το επιβεβαιώσουμε και δεν το κάνουμε); Και μόνο με το δικαίωμα να βρίσκεται ζωντανός και, όπως είναι φυσικό κι εν προκειμένω εμφανές, καθ' όλα ενεργός.

Όμως εσένα ξαφνικά σε χτυπάει ένα είδος συνειδητοποίησης προερχόμενο από βαθιά μέσα στο κεφάλι σου· έχει μαζευτεί στη συγκεκριμένη εγκεφαλική περιοχή ως αποτέλεσμα μελέτης και παρατήρησης συμπεριφορών χρόνων, και ξαφνικά ξεπερνάει τα όρια όλης της ρομαντικής ενθάρρυνσης των ταμπλόιντ περιοδικών, των σαπουνόπερων, καθώς και των τηλεοπτικών κι εν γένει κι επί της ουσίας παραμυθένιων ζευγαριών: είναι σαν να ήξερες από πριν κάθε λέξη αυτού που κατά βάθος από την αρχή είχε στο μυαλό να σου προτείνει. Στην πραγματικότητα είσαι πια μια ενήλικη πλέον που μπορεί να δώσει συμβουλές ικανές να μεγαλώσουν τα παιδιά που ένα μεγάλο διάστημα της ζωής σου ονειρέυεσαι ότι θα κάνεις. Και ναι: οι εναλλακτικοί στίχοι και οι ποιητές και οι συγγραφείς, των οποίων τις αράδες διατηρούσες μια ζωή στην ψυχή σου σαν ευαγγέλιο τώρα φαίνεται πως μπορούν να αποκτήσουν μια έμπρακτη εφαρμογή που έχει ορισμένο νόημα: ένας έρωτας διαφέρει κατά πολύ από ένα ζορισμένα επινοημένο ανύπαρκτο συναίσθημα, του οποίου σου αφαίρεσαν το δικαίωμα να προσδιορίσεις την πορεία εξέλιξης. Βάλε λοιπόν τέλος στα διαδικτυακά ρομάντζα και τις ανώριμες προσομοιώσεις σχέσεις και καλωσόριξε την ένταξή σου στην ερωτική φιλοσοφία ανάπτυξης σχέσης σε προσωπικό επίπεδο. Είναι προβληματική και δυσεύρετη, όμως τουλάχιστον υπάρχει περίπτωση να σου συμβεί στ' αλήθεια.

Duy Huynh, Ξεδιπλώνοντας το Μονοπάτι της Ανακάλυψης Εαυτού

By Μαρία Γώγογλου