Αποθεραπεία από το Άγχος

Υπάρχουν περίοδοι που είναι αδύνατο να δεχτείς πως γίνεται να αποφευχθεί. Από το πορτοφόλι και την κοινωνικά αποδεκτή έννοια της ευτυχίας, το άγχος έχει μεταφερθεί πια σχεδόν στο σύνολο των τομέων της ζωής μας. Να μερικοί εντελώς ιδιοσυγκρασιακοί τρόποι αντιμετώπισης.

Πρωταρχικά να αποφύγουμε τη σκέψη ότι κάποιος μας πιέζει. Ότι στοιχειώνει την κάθε κίνηση και παραμονεύει την ελαχιστότερη ένδειξη αρνητικής κατάληξης και ατυχιών. Η ιδέα όλων αυτών που οι άλλοι περιμένουν από μας μπορεί να γίνει ανυπόφορη αν φτάσει στο σημείο όπου αισθανόμαστε πως μας ακολουθούν παντού χωρίς σταματημό, κυρίως επειδή πολλές φορές μπορεί να είναι μόνο κι απλώς μια ιδέα χωρίς αληθινό αντίκρισμα. Ακόμη, όμως κι αν έχουμε βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι από ψήγματα της πραγματικότητας υπάρχει περίπτωση να έχουμε οδηγηθεί σε σωστή διαίσθηση, υπάρχει πάντα η επιλογή να συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας, αδιαφορώντας για τις ξένες προσδοκίες, που θα μας ξεχάσουν με την ίδια ταχύτητα που τις ξεχνάμε κι εμείς.

Έργο του Ζαν Κλοντ

Ένα είδος καθιέρωσης μικρών ιεροτελεστιών εν είδει ρουτίνας μπορεί εξίσου να συμβάλλει τα μέγιστα σε όσο διαρκέστερη ηρεμία φανεί δυνατό. Το να κάνεις ένα συγκεκριμένο πράγμα μια συγκεκριμένη στιγμή κάθε ημέρας μπορεί να αποτελέσει έναν από τους κόσμους στους οποίους συμμετέχεις, για λίγη ώρα χωρίς να σε απασχολεί η συμμετοχή σου στους υπόλοιπους. Και καλύτερα να επιλέξεις κάτι που μπορεί να σε βοηθήσει να βυθιστείς. Όσο κάνεις κάτι, σκεπτόμενη ότι παράλληλα θα μπορούσες να διεκπεραιώσεις ή / και να απολαύσεις κάτι άλλο, στην πραγματικότητα δεν απολαμβάνεις το παραμικρό. Το βάθος βρίσκεται στην αφοσίωση και στην αυτοσυγκέντρωση, που έτσι κι αλλιώς είναι αναπόσπαστα στοιχεία πολλαπλών ειδών επιτυχιών.

Το Εργαστήριο της Χρωματιστής Γάτας, Πίνακας μιας Κούπας Καφέ

Πολλοί και με διάφορους τρόπους έχουν εκθειάσει τη συμβολή της κίνησης στη σωματική υγεία, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να κάνει θαύματα στην απαλοιφή του άγχους· τουλάχιστο για περιορισμένα χρονικά διαστήματα. Η επαφή μαζί της πρέπει ασφαλώς να είναι συχνή και συστηματική. Οι αποφάσεις του νέου έτους για το κτίσιμο κοιλιακών δεν ισχύουν, όταν έχουν επηρεαστεί αποκλειστικά από την ποσότητα κατανάλωσης φαγώσιμων που περιέχουν περισσή ποσότητα σακχάρου. Αυτό που λιγότεροι ή ίσως λιγότερα εμφανώς έχουν αναγνωρίσει και που μπορεί να σε ξεαγχώσει είναι η (περιορισμένη ασφαλώς και υπό αυστηρούς όρους) σχετική απραξία· που τη λέμε σχετική, ακριβώς γιατί κάποιος μπορεί να κάνει κάτι, ακόμη κι ενώ δείχνει πως δεν κάνει τίποτα (μπορεί να σκέφτεται δηλαδή, σημερινή αξία αποδεδειγμένα σπάνια και ανεκτίμητη). Έχω στο μυαλό μου ακριβώς τις στιγμές που προσπαθώ, σε διάλειμμα από τη μελέτη, ταυτοχρόνως να τεντωθώ και να βρω μια αδέξια βολική στάση· κάπως έτσι συχνά καταλήγω στη μέση του δωματίου με κλειστά μάτια να παριστάνω το δέντρο (!). Μερικές φορές η στάση αυτή με ανακουφίζει ακόμη περισσότερο, όταν καταλήγω να πιστεύω πως ίσως κάπως έτσι θα μπορούσα να ήμουν για πάντα, αν πραγματικά υπήρχα σα δέντρο (το μέγεθος του άλματος στο οποίο μπορεί να προβεί ένα συλλογισμός!).

Μερικές άλλες φορές, με φίλους, όταν τουλάχιστο σου δίνεται η δυνατότητα μπορείς να τα βγάλεις όλα από μέσα σου. Να μιλάς, να μιλάς και να μιλάς, όταν ξέρεις ότι κανείς δεν πρόκειται να σε παρεξηγήσει γι' αυτά που λες, ακόμη κι αν ποτέ δε φανταζόσουν τον εαυτό σου να τα ξεστομίζει δημόσια. Είναι η δύναμη της απελευθέρωσης που θα σε κάνει να αισθανθείς ξαλαφρωμένη, πιο χαλαρή απ' ότι πριν που κάποιος μπορεί και υπομένει ακόμη κι ενδεχομένως ακατανόητο ξέσπασμα των παραπόνων σου (σαν κι αυτά στα οποία υποβάλλω τους κοντινούς μου ανθρώπους, επειδή στις αφηγήσεις και τις εξηγήσεις μου πετώ από το ένα σημείο στο άλλο, αβέρτα παραλείποντας ζωτικά κομμάτια συλλογισμών). Φυσικά κάθε εκμυστήρευση, ακόμη και στο σωστό άνθρωπο έχει τα όριά της· ασφαλώς αυτά που εσύ θα θέσεις.

Κι ερχόμαστε στη φαινομενική ανυπαρξία. Όση απαξία κι αν αποδίδει η νιότη στην αξία του ύπνου πριν βουτήξει ολόκληρη στον κυκεώνα των καθημερινών στιγμών επαγγελματικής ρουτίνας, ο ύπνος είναι βασικό αγαθό, άσχετα αν μόνο μετά από σεβαστό αριθμό δυσχερειών (που μεταφράζονται σε άυπνες νύχτες, συνήθως άνευ ουσιώδους λόγου και αιτίας, κυρίως λόγω άγχους, που μπορεί συχνά να είναι ακόμη και απροσδιόριστο) μόνο αναγνωρίζεται. Όπως και να 'χει σε οποιαδήποτε περίοδο της ζωής, το να παραδίνεσαι ολόκληρος σε κάτι διατηρεί την ακατανίκητη αξία του, και ειδικά όταν πρόκειται για κάτι απαραίτητο για την εύρυθμη συνέχιση των λειτουργιών της ζωής σου. Η χαλαρωτική αξία του ύπνου μπορεί αναπόφευκτα να σου αποκαλυφθεί όταν θα ξυπνήσεις το πρωί, μετά από ικανοποιητική ξεκούραση (που μεταφράζεται σε διαφορετικό αριθμό ωρών για τον καθένα)· τη στιγμή να δεις τη ζωή με άλλο μάτι.

Υπάρχουν, βέβαια στιγμές, που, όπως θα μπορούσατε να μου αντιτείνετε όλοι, το άγχος είναι αναπόφευκτο. Στις Πανελλαδικές εξετάσεις, σε μια κρίσιμη επαγγελματική συνέντευξη, στο μομέντουμ μιας σχέσης· όταν αισθανόμαστε πως η έκβαση του συνόλου της προσωπικής μας πορείας είναι αυτή που διακυβεύεται. Δε λέω πως δεν πρέπει να υπομείνουμε τις αισθήσεις μας για ένα διάστημα. Δεν ισχυρίζομαι, όμως, κι ότι πρόκειται για μια εμπειρία που αξίζει να πεταχτεί στα σκουπίδια, επειδή κάποιοι μπορεί να νομίζουν πως δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει. Κι ας μην ξεχνάμε: αυξημένο άγχος στην πρώτη ανυπέρβλητη δυσκολία, κάπως λιγότερο στην επόμενη, αισθητά λιγότερο σ' όσες να ακολουθήσουν. Μπαίνει στην ίδια κατηγορία με ένα σωρό άλλες συνήθειες και μαθήματα που ενσωματώνουμε με διάφορους τρόπους στο σώμα των πεπερασμένων, μα ενεργοποιήσιμων εμπειριών μας.

Το υπερβολικό άγχος είναι σίγουρα ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στην καθημερινότητά μας· επιμένω, ωστόσο ότι αξίζει να σκεφτούμε σε σωστές δόσεις κι όχι να χάσκουμε και να αποφεύγουμε να αντιμετωπίζουμε την έγκαιρη αντιμετώπισή του. Άλλωστε, η ηρεμία κάνει καλό σε μας τους ίδιους.

By Μαρία Γώγογλου