Προσωπικές Υποθέσεις Γυναικείας Ευτυχίας: Άλις Μονρό

Η Άλις Μονρό

Μιας και δεν έχω ολοκληρώσει ακόμη την ανάγνωση της συλλογής διηγημάτων Πάρα Πολλή Ευτυχία της Καναδής συγγραφέως, αξίζει να προειδοποιήσω ότι οι σκέψεις που ακολουθούν είναι κυρίως αφορμές που μου έδωσαν τα κείμενα να θυμηθώ παρατηρήσεις μου από τη ζωή, χωρίς να υποστηρίζω ότι ανακαλώ συγκεκριμένα αληθινά γεγονότα.

Σίγουρα πολλοί από εμάς έχουμε μείνει να αναρωτιόμαστε πόσο ασυναίσθητα μπορεί να προχωρήσει η προσβλητική συμπεριφορά που στόχο έχει να μειώσει την οποιαδήποτε είδους αξία ενός ατόμου ανάμεσα στα άλλα. Και κυρίως εξαιτίας της δύναμης της συνήθειας πόσο συχνά είναι σταθερά αργή η συνειδητοποίησή της, όπως στην περίπτωση της Ντόρι στο πρώτο διήγημα του βιβλίου. Αυτή αντιλαμβάνεται τις αναπόστρεπτες τάσεις εκβιασμού και βίας προς τους οικείους του συζύγου της ταυτόχρονα με το βίωμα της απώλειας των τριών παιδιών της, τα οποία ο ίδιος σκοτώνει ως αντίποινα μετά από καβγά τους.

Σχέδιο της Ελένης Τωμαδάκη

Ένα άλλο σημείο που εντυπωσιάζει σε σχέση με τις γυναικείες παρουσίες, που φαίνεται να έχουν κεντρικό ρόλο και στα διηγήματα, ως πρωταγωνίστριες και όχι μόνο στα περισσότερα από αυτά είναι η εξαιρετικά ευλύγιστη και ποικιλόμορφη, στην εξέλιξη και τις εκδηλώσεις της, κοινωνική τους κινητικότητα. Η Νίνα στο «Γουένλοκ Ετζ» οφείλει την κοινωνική θέση που επιδεικτικά κατέχει στο κολλέγιο και στους δρόμους της πόλης στην υποταγή της στα σεξουαλικά παιχνίδια του κυρίου Πέρβις, ενώ η Σάλι στις «Βαθιές-Τρύπες» γίνεται με αυτονόητη προθυμία βοηθός γεωλόγου μετά το πέρας του μεγαλώματος των παιδιών της και η Κρίστι συνεχίζει τον αυτοπροσδιορισμό της μέσα από τον επαγγελματισμό που έχει επιλέξει στη διδασκαλία της μουσικής, παρά τις σε προσωπικό επίπεδο ανακατατάξεις, στο «Πεζό».

Οι εύθραυστες και συνεχείς αλλαγές διαθέσεων αποτελούν ακόμη ένα στοιχείο που βρίθει στην πραγματικότητα, ανάλογα φυσικά με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κι αντιμετωπίζει ο καθένας την έννοια του χρόνου στην καθημερινότητα. Στη συλλογή, η Κρίστι που αναφέρθηκε πριν, για παράδειγμα, μπορεί να χρειάζεται να υπομείνει μια περίοδο βύθισης στην αποτυχία, αφού ο εφηβικός έρωτας και μετέπειτα σύζυγός της την εγκαταλείπει για τη βοηθό του, αλλά η συντροφικότητα και η τρυφερή ατμόσφαιρα του επόμενού της γάμου κάτι περισσότερο από αναπληρώνει για όση ανασφάλεια μπορεί να πέρασε, τόσο μάλιστα ώστε αδυνατεί να ανακαλέσει μικροπρεπές περιστατικό από την προηγούμενη ζωή της. Θα παρατηρούσε κανείς μια αιώνια μονοτονία αν δεν υπήρχαν συνεχή καλοδεχούμενα θραύσματα του πάγου στην εποχή των φαινομενικά καθημερινά αιώνιων παγετώνων.

Φρίντα Κάλο, Ο Ντιέγκο κι Εγώ

Αφήνω πιο έντονα προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα για επόμενη απόπειρα καταγραφής, όταν η ανάγνωση του συνόλου των ιστοριών ενδέχεται να αποκαταστήσει κάθε έννοια ψευδαίσθησης αντικειμενικής ολοκλήρωσης. Σε αντίθεση με την έντονη ενεργοποίηση του ρόλου του αναγνώστη στο τέλος καθενός από τα διηγήματα, η αισθητή απόπειρα αποφυγής ολοκλήρωσης συγκεκριμένων νοημάτων στα οποία δεν πρέπει να θεωρείται τυχαία.

By Μαρία Γώγογλου