Αφετηρία Ερμηνείας η Δεύτερη και Πλέον Επαφή

Ανάμεσα στις πολύτιμες συμβουλές που δόθηκαν στους Τομείς Λογοτεχνιών της σχολής που τελείωσα αποδείχτηκε από τότε και στο πέρασμα του χρόνου η δεύτερη ανάγνωση. Που αν κάποια θέλει να επεκτείνει το νόημά της ώστε να αρμόζει και στα υπόλοιπα είδη τέχνης και κουλτούρας, θα έλεγε πως κρίνεται σκόπιμο να αποκτά κανείς μια δεύτερη επαφή με δημιούργημα για το οποίο επιθυμεί να σχηματίσει ερμηνεία ικανή να στηριχθεί με έγκαιρη επιχειρηματολογία.

Η αλήθεια είναι πως φαίνεται ότι όσο πιο προσεκτικά και πιο βαθιά κοιτάξεις κάτι, τόση μεγαλύτερη βεβαιότητα μπορεί η οπτική αυτή να σου προσφέρει να μιλήσεις γι’ αυτό. Κι αυτό επιτυγχάνεται με δύο και πλέον αναγνώσεις-θεάσεις-επαφές ιδιαίτερα αν το σύνολο των αισθήσεών σου είναι συγκεντρωμένο στις στιγμές δοκιμής της συγκεκριμένης εμπειρίας. Αν ακολουθήσεις αυτό το δρόμο, μια ταινία που μπορεί εν πρώτοις να φαίνεται άβατη από τους μη μυημένους στο σύγχρονο κι όχι μόνο κινηματογράφο, όπως, τυχαία σκέφτηκα να αναφέρω, η Μελαγχολία του Λαρς Φον Τρίερ, ενέχει τη δυνατότητα να σε εισάγει στη σημειολογία και το βίωμα ενός καινούργιου κόσμου.

Θα απομονώσω, ως έναυσμα για την επόμενη σκέψη, προσωπική απόδοση της παρατήρησης της Αμελί, ηρωίδας της ομώνυμης ταινίας, καθώς συστήνει την αγάπη της για το σινεμά στους θεατές στο πρώτο μέρος της: «Μου αρέσει να παρατηρώ όσα οι άλλοι δε βλέπουν». Κάτι που αναμφισβήτητα μπορεί να πραγματοποιηθεί από τη δεύτερη επαφή και μετά με το πλησιέστερο έργο τέχνης της επιλογής σου ∙ κι έπειτα μπορεί να «κουφάνεις» τους φίλους σου με το στοχαστικό, παρατηρητικό σου μάτι ή να ικανοποιήσεις οποιαδήποτε εσωτερική σου ανάγκη για εκ βαθέων παρατήρηση.

Σημαντική προϋπόθεση βέβαια για την πραγματοποίηση των παραπάνω είναι η ύπαρξη χρόνου στο πρόγραμμα του ενδιαφερομένου. Οι βιαστικές αναγνώσεις, αν και αναπόφευκτες κάθε φορά που η επαφή με την τέχνη κρίνεται επειγόντως απαραίτητη αδυνατούν να οδηγήσουν σε αυθεντικά προσωπική εσωτερίκευση, άσχετα που κατά κανόνα βρίσκουμε τις σύγχρονες απαιτήσεις και τους ρυθμούς ζωής να επιβάλλουν τη διαφορετική τους γνώμη.

Ο Καιρός Περνάει σα Νερό του joseph-art

Η διαδικασία πάντως υπόσχεται το επιθυμητό επίτευγμα που αντικρίζεις να γίνεται ολοκληρωτικά «δικό σου», εμπεριέχοντας τη μεταφορά των εμπειριών κι οτιδήποτε άλλου θέλεις να εκφράσεις που βρίσκεται στην ψυχή σου. Και για όσους ανησυχούν που η δεύτερη ανάγνωση υπονομεύει την ποσότητα, κι έτσι θεωρούν πως ίσως θα δυσκολευτούν να προσθέσουν νέες αναγνώσεις στη συλλογή τους, απαντώ επιλέγοντας να ερμηνεύσω την Ιστορία Ενός Έρωτα της Νικόλ Κράους: πρέπει κανείς να συγκεντρωθεί αναζητώντας τη φύση του κομματιού ενός αντικειμένου για να αποκτήσει ενός είδους πιο συγκεκριμένη ιδέα για το σύνολο των πραγμάτων.

By Μαρία Γώγογλου